Περιγραφή
- Στη δίνη των Πολέμων παρακολουθούμε τη γυναίκα να μάχεται με το όπλο στο χέρι, να τροφοδοτεί, να ασκεί κατασκοπεία στα σχολεία, τα παζάρια αλλά και τους οίκους ανοχής, να νοσηλεύει πολεμιστές στο μέτωπο και τα μετόπισθεν, να καταγράφει την πορεία των μαχών ως πολεμική ανταποκρίτρια.
- Οι Βίοι Οικογενειακοί εστιάζουν στο εσωτερικό του σπιτιού, στη γυναικεία ψυχοσύνθεση και τα κοινωνικά πρότυπα που ήταν υποχρεωμένη να ακολουθεί. Γυναίκες αστές, γυναίκες χωρικές, καλλιεργημένες, αγράμματες, αβρές ή σκληροτράχηλες, όλες έπρεπε να ανταποκριθούν στο πρότυπο της καλής κόρης, της συζύγου, της μάνας.
- Στη Βιοπάλη παρουσιάζεται η Μακεδόνισα της υπαίθρου και των αστικών κέντρων να φέρει το βάρος της επιβίωσης στις σκληρές εργασίες στα χωράφια και τα ζώα, στις υφαντικές και μεταπρατικές, στις εξουθενωτικές εργασίες της κατασκευής των δρόμων που ο εκσυγχρονισμός εγκαινίαζε στη Μακεδονία του 20ου αι., κι ακόμη στα εργοστάσια σε σκληρές συνθήκες εργασίας που συχνά πέρα από μια ισχνή αμοιβή της απέμεναν και χρόνιες, βαριές ασθένειες που την οδηγούσαν στο θάνατο.
- Στο Μαυροπίνακα φανερώνεται ο τεράστιος ρόλος της στην εκπαίδευση, καθώς η νεαρή συνήθως “κυρά δασκάλα” είχε το χρέος να μεταλαμπαδεύσει τις αξίες και το εθνικό φρόνημα στις νέες γενιές μέσα σε συνθήκες πολέμων, πολιτικών και κοινωνικών ταραχών.
- Για το Κοινό Καλό ποιος άλλος θα φρόντιζε, παρά εκείνη που έφερνε στον κόσμο τη ζωή και που πάλευε να τη διατηρήσει. Έτσι η γυναικεία παρουσία είναι αυτή που δεσπόζει στα φιλανθρωπικά και πολιτιστικά σωματεία της Μακεδονίας,
- Ευ αγωνίζεσθαι: γυναίκες όλων των κοινωνικών τάξεων αγωνίζονται δημόσια και κατακτούν διακρίσεις που τις τοποθετούν κυριολεκτικά αλλά και συμβολικά σε ίση θέση με τους άνδρες συναδέλφους τους.
- Στην ενότητα Διεκδικώντας φανερώνεται η συνεχής, πεισματώδης προσπάθεια της γυναίκας να αποκτήσει την θεσμική αναγνώριση της ύπαρξής της άλλοτε συμπορευόμενη και άλλοτε αντιτασσόμενη στα κοινωνικά πρότυπα που η ανδροκρατούμενη κοινωνία της επέβαλλε.
- Αποτυπώσεις στις τέχνες και στα γράμματα αιχμαλωτίζουν εκφάνσεις της ζωής της Μακεδόνισσας που “αιχμαλώτισε” η ευαίσθητη παρατηρητική ματιά του καλλιτέχνη και λογογράφου. Εκφάνσεις δοσμένες από το αντίθετο φύλο αλλά και από τις ίδιες τις γυναίκες, μέσα από λέξεις, εικόνες και πινελιές μεστές, συνθέτουν την προσωπικότητα της γυναίκας της Μακεδονίας που στο πέρασμα των τελευταίων αιώνων αγέρωχη συντήρησε τη ζωή και τη μνήμη της αντιπαλεύοντας τις δυσκολίες και φωνάζοντας με τη φωνή της αξέχαστης Ζωής Καρέλλη “Εγώ, η άνθρωπος”.
